تست‌های آنتی‌ژن از نظر حساسیت متفاوت هستند. در افرادی که علائم و نشانه‌های COVID-19 را بروز می‌دهند، حساسیت‌ها در هفته اول بیماری هنگامی که بار ویروسی بیشتر است، در بالاترین میزان خود قرار دارد. سنجش‌هایی که معیارهای مناسب را داشتند، از جمله پروفایل‌های محصول هدف دارای اولویت از نظر WHO برای تشخیص COVID-19 (حساسیت «قابل قبول» ≥ 80% و ویژگی «قابل قبول» ≥ 97%)، می‌تواند به عنوان جایگزینی برای RT-PCR آزمایشگاهی باشد، به ویژه در شرایطی که در مورد مراقبت از بیمار باید تصمیم‌گیری فوری انجام شود، یا جایی که نتیجه RT-PCR نمی‌تواند به‌موقع آماده شود. مقادیر ارزش اخباری مثبت نشان می‌دهند که تست تأیید کننده برای افرادی که نتایج مثبت دارند، ممکن است در شرایطی با شیوع پائین بیماری در نظر گرفته شود. با توجه به حساسیت متغیر تست‌های آنتی‌ژن، افرادی که تست منفی دارند ممکن است هنوز آلوده به عفونت باشند.
شواهد برای انجام تست در کوهورت‌های بدون نشانه بیماری محدود بود. مطالعات دقت تست نمی‌توانند به اندازه کافی توانایی تست‌های آنتی‌ژن را برای تمایز بین افراد بیمار و نیازمند به جداسازی از افرادی که هیچ خطری متوجه آنها نیست، ارزیابی کنند، زیرا هیچ استاندارد مرجعی برای عفونت وجود ندارد. تعداد اندکی از تست‌های مولکولی دقت بالایی را نشان داده و ممکن است گزینه‌های جایگزین مناسبی برای RT-PCR باشند. با این حال، برای تعیین کامل نحوه عملکرد تست‌ها در بالین، ارزیابی‌های بیشتری از آنها در شرایطی که برای استفاده از آنها در نظر گرفته شده، مورد نیاز است.
بدون دیدگاه